Übade b. Samit radiyallahü anh anlatıyor:
Bir sabah Hazreti Peygamberin huzuruna gelmiştim. Baktım ki, Hazreti Peygamber acı ve sancılar içinde kıvranıyor. Oradan ayrıldım. Akşam üstü tekrar huzuruna geldim. Sabahleyin ki hastalıktan eser kalmamıştı. Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
" Cebrail bana gelerek bu duayı okudu. Ve sancılarımdan hiç bir eser kalmadı"
(Bismillâhi ergîke min kulli şey’in yu’zike min külli áynin ve hâsidin Allâhü yeşfîke)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder